O Vaggelis exei kefia - Matzore La (tsifteteli)

Ο Βαγγελης εχει κεφια – O Vaggelis exei kefia

Στίχοι: Τσιφτετέλι

Ρυθμός: Τσιφτετέλι

Τονικότητα: La+

[mepr-show if="rule: 4167"] [/mepr-show]

[mepr-hide if="rule: 4167"]

Please sign up for access to all video lesson songs.

$29.99Read more

[/mepr-hide]

Το τσιφτετέλι ή αλλιώς ο χορός της κοιλιάς είναι αντικρυστός αυτοσχεδιαζόμενος, γυναικείος χορός στα 2/4, διαδεδομένος τόσο στην Ελλάδα (κυρίως από το 1932 και ύστερα) και τα Βαλκάνια, όσο και στην Ανατολή. Οι μελετητές αναφέρουν ως πιθανότερο τόπο προέλευσής του την μέση ανατολή, και την Τουρκία, ενώ παρόμοιος χορός πιθανόν υπήρχε και την αρχαία Ελλάδα, καθώς υποστηρίζουν πώς πρόκειται για τον αρχαιοελληνικό χορό του Αριστοφάνη, κόρδακα, αν και αυτό δεν τεκμηριώνεται. Αντίθετα, στον Ελληνικό χώρο δεν καταγράφεται κάποιος παρόμοιος χορός πριν το 1923 και την έλευση των προσφύγων. Άλλοι προσπαθούν να τεκμηριώσουν την καταγωγή του στην Κεντρική Ασία. H ετυμολογία του πιθανότατα προέρχεται από το ότι παιζόταν κάποτε σε διπλή (τσιφτέ) χορδή (τέλι). Δηλαδή, οι παλιοί Ανατολίτες μουσικοί, τοποθετούσαν τις 2 ψηλότερες χορδές του βιολιού κοντά-κοντά και τις χόρδιζαν στην ίδια νότα με διαφορά οκτάβας (συνήθως ρε΄-ρε΄΄) ώστε η μελωδία να παίζεται με οκτάβες και να ηχεί ενισχυμένη («Tsifte-Teli»). Τον χορεύουν ζευγάρια. Στους ρεμπέτικους χορούς, μόνο στο «τσιφτετέλι» χαμογελούν περισσότερο. Όταν χορεύεται από γυναίκα “σόλο”, αυτό γίνεται πάνω σε τραπέζι γεμάτο πιάτα (για να μην μπορεί να κάνει βηματισμούς, αλλά μόνο να σείει το στήθος, τη μέση και τους γλουτούς…) ενώ η παρέα συνοδεύει με ρυθμικά παλαμάκια. Όταν η ρυθμική αγωγή του χορού είναι σε 4/4, το συνοδευτικό ρυθμικό σχήμα εμφανίζεται συνήθως ως: 1/8-2/16+2/8+2/8+1/4.

Tsifteteli Rhythm Τσιφτετέλι Τέμπο 140

Περιγραφή αναλυτικά του δρόμο Ράστ

Ο δρόμος Ραστ είναι ένας από τους δρόμους της ελληνικής λαϊκής μουσικής.

Ο Ραστ δημιουργείται με το να βάλουμε δύο τετράχορδα Ραστ στη σειρά. Δηλαδή, η δομή του είναι ένα τετράχορδο Ραστ και ένα διαζευγμένο τετράχορδο Ραστ στην πέμπτη βαθμίδα (αν η τονικότητα είναι ρε, η 5η βαθμίδα είναι το λα):

ρε-μι-φα#-σολ-λα-σι-ντο#-ρε Η μορφή αυτή του Ράστ, είναι όπως το ΜΑΤΖΟΡΕ, αλλά ο δρόμος Ράστ έχει πάρα πολλές παραλλαγές και διαφορετική ανιούσα από κατιούσα κλίμακα. Πχ μπορεί στην ανιούσα να αυξηθεί και η δεύτερη ( Μι#) ΡΕ-ΜΙ#-ΦΑ# και να αναιρεθεί η δίεση του προσαγωγέα ΝΤΟ αν η τονικότητα είναι από ΡΕ πάντα Για ένα πλούσιο ταξίμι μπορούμε επίσης να ορίσουμε ως τονικό κέντρο την τέταρτη ( Σολ ) ή την πέμπτη ( Λα ) και να μειώσουμε ή να αυξήσουμε με ένα γρήγορο πέρασμα τις νότες πριν και μετά το τονικό κέντρο. Επίσης αν στην ανιούσα περάσουμε ΧΟΥΖΑΜ και στην κατιούσα καθαρό ματζόρε, τότε πάλι έχουμε μια παραλλαγή του Ράστ. Τα διαστήματα που προκύπτουν είναι τα εξής: Τ-Τ-Η-Τ-Τ-Τ-Η

Τα παραπάνω όμως ισχύουν όταν το Ράστ βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Όταν βρίσκεται σε καθοδική πορεία η έβδομη βαθμίδα του χαμηλώνει κατα ένα ημιτόνιο. Δηλαδή η διαφορά του με τη ματζόρε κλίμακα είναι το χαμήλωμα της 7ης βαθμίδας όταν βρίσκεται σε καθοδική πορεία.

Έτσι μπορούμε να «κατασκευάσουμε» το Ράστ από όλους τους τόνους:

ΡΕ ΜΙ ΦΑ# ΣΟΛ ΛΑ ΣΙ ΝΤΟ# ΡΕ

Οι βασικές συγχορδίες του δρόμου Ραστ είναι: η πρώτη (+), η δεύτερη (-), η τέταρτη (+), η πέμπτη(+).

Δηλαδή στην τονικότητα Ρε του δρόμου Ράστ, οι βασικές συγχορδίες είναι: η Ρε+, η Μι-, η Σολ+ και η Λα+.

Με αυτόν τον τρόπο βρίσκουμε και τις βασικές συγχορδίες στις υπόλοιπες τονικότητες.

Αυτό που μπορεί να χαρακτηρίσει ένα κομμάτι σαν Ραστ και όχι σαν ματζόρε, είναι αφ’ ενός το χαμήλωμα της 7ης βαθμίδας κατά ένα ημιτόνιο και αφ’ ετέρου η στάση που επιμένει να κάνει η μελωδία στη 2η βαθμίδα.

Ο Δρόμος Ραστ στην κατιούσα κλίμακά του και με ελαττωμένη την 7η βαθμίδα ονομαζόταν Υποφρύγιος τρόπος στην Αρχαία Ελληνική μουσική και ξεκινούσε με βάση το φθόγγο Σολ.

ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα-σι-ντο

ρε-μι-φα#-σολ-λα-σι-ντο#-ρε

μι-φα#-σολ#-λα-σι-ντο#-ρε#-μι

φα-σολ-λα-σιb-ντο-ρε-μι-φα

σολ-λα-σι-ντο-ρε-μι-φα#-σολ

λα-σι-ντο#-ρε-μι-φα#-σολ#-λα

σι-ντο#-ρε#-μι-φα#-σολ#-λα#-σι