Kato ap to poukamiso mou - Xitzaz F (4/4)

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου – Kato ap’ to poykamiso mou

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Δρόμος: Χιτζάζ ματζόρε

Τονικότητα: Φα+ (αντρικός) , F (male)

Please sign up for access to all video lesson songs.

$29.99Add to cart

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου

Στίχοι: Πυθαγόρας

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

1. Στέλιος Καζαντζίδης

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου

η καρδιά μου σβήνει

κι αν το σφάλμα είναι δικό μου

δείξε καλοσύνη

Ζήσαμε στιγμές ωραίες

έχουμε αναμνήσεις

κι είναι κρίμα για ένα σφάλμα

όλα να τα σβήσεις

Τα παράνομα φιλιά μου

τα `χω κόψει σ’ το `χω πει

βγάζω αίμα απ’ την καρδιά μου

και σου βάζω υπογραφή

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου

η καρδιά μου σβήνει

κι αν το σφάλμα είναι δικό μου

δείξτε καλοσύνη

Πρώτη μου φορά που κλαίω

μα και τελευταία

γιατί ξέρω ότι φταίω

που έζησα λαθραία

Να χωρίσουμε είναι κρίμα

κι έγκλημα μεγάλο

να `μαι εγώ το ένα θύμα

να `σαι εσύ το άλλο

Τα παράνομα…..

Στέλιος ΚαζαντζίδηςΚάτω απ’ το πουκάμισό μου

Το τσιφτετέλι ή αλλιώς ο χορός της κοιλιάς είναι αντικρυστός αυτοσχεδιαζόμενος, γυναικείος χορός στα 2/4, διαδεδομένος τόσο στην Ελλάδα (κυρίως από το 1932 και ύστερα) και τα Βαλκάνια, όσο και στην Ανατολή. Οι μελετητές αναφέρουν ως πιθανότερο τόπο προέλευσής του την μέση ανατολή, και την Τουρκία, ενώ παρόμοιος χορός πιθανόν υπήρχε και την αρχαία Ελλάδα, καθώς υποστηρίζουν πώς πρόκειται για τον αρχαιοελληνικό χορό του Αριστοφάνη, κόρδακα, αν και αυτό δεν τεκμηριώνεται. Αντίθετα, στον Ελληνικό χώρο δεν καταγράφεται κάποιος παρόμοιος χορός πριν το 1923 και την έλευση των προσφύγων. Άλλοι προσπαθούν να τεκμηριώσουν την καταγωγή του στην Κεντρική Ασία. H ετυμολογία του πιθανότατα προέρχεται από το ότι παιζόταν κάποτε σε διπλή (τσιφτέ) χορδή (τέλι). Δηλαδή, οι παλιοί Ανατολίτες μουσικοί, τοποθετούσαν τις 2 ψηλότερες χορδές του βιολιού κοντά-κοντά και τις χόρδιζαν στην ίδια νότα με διαφορά οκτάβας (συνήθως ρε΄-ρε΄΄) ώστε η μελωδία να παίζεται με οκτάβες και να ηχεί ενισχυμένη («Tsifte-Teli»). Τον χορεύουν ζευγάρια. Στους ρεμπέτικους χορούς, μόνο στο «τσιφτετέλι» χαμογελούν περισσότερο. Όταν χορεύεται από γυναίκα “σόλο”, αυτό γίνεται πάνω σε τραπέζι γεμάτο πιάτα (για να μην μπορεί να κάνει βηματισμούς, αλλά μόνο να σείει το στήθος, τη μέση και τους γλουτούς…) ενώ η παρέα συνοδεύει με ρυθμικά παλαμάκια. Όταν η ρυθμική αγωγή του χορού είναι σε 4/4, το συνοδευτικό ρυθμικό σχήμα εμφανίζεται συνήθως ως: 1/8-2/16+2/8+2/8+1/4.

Tsifteteli Rhythm Τσιφτετέλι Τέμπο 140

Περιγραφή αναλυτικά του δρόμο Χιτζάζ

Ο δρόμος Χιτζάζ είναι ένας από τους δρόμους που χρησιμοποιούνται στην ελληνική λαϊκή μουσική. Πήρε την ονομασία του από την ομώνυμη περιοχή της Αραβίας (الحجاز). Στις μουσικές παράδοσεις της Ανατολικής Μεσογείου, ο όρος Χιτζάζ καλύπτει μια οικογένεια χρωματικών τρόπων με κύριες εκδοχές, μεταξύ άλλων, τα Χιτζάζ, Χουμαγιούν, Χιτζασκιάρ, Ουζάλ.

ΡΕ – ΜΙb – ΦΑ# – ΣΟΛ – ΛΑ – ΣΙb – ΝΤΟ – ΡΕ

Τα διαστήματα που προκύπτουν είναι τα εξής: Η-ΤΡ-Η-Τ-Η-Τ-Τ. Βάσει αυτών, μπορούμε να «κατασκευάσουμε» το Χιτζάζ από όλους τους τόνους.

Ο τρόπος (δρόμος) ο οποίος παρουσιάζεται στο παραπάνω συγκερασμένο παράδειγμα, παρόλο που συχνά συμβαίνει να καλείται Χιτζάζ, στην δόκιμη ορολογία που έχει καθιερωθεί για την Αραβική μουσική δεν αντιστοιχεί στο «καθαρό» Χιτζάζ, αλλά στο Χιτζάζ-Χουμαγιούν. Σε αυτό ανήκουν χιλιάδες τραγούδια μεταξύ των οποίων, ενδεικτικά, τα:

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απ. Καλδάρα)

Το «καθαρό» Χιτζάζ διαφέρει στο ότι περιέχει σι στην ανάβαση και σιb στην κατάβαση (όπως, για παράδειγμα, στο «Ξημερώνει και βραδιάζει» του Τσιτσάνη).

Όλα σχεδόν τα παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια παρουσιάζουν συμπεριφορά Χουμαγιούν ή είναι ολοκληρωτικά σ’ αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως, τραγούδια σε καθαρό Χιτζάζ σπανίζουν αλλά σε αρκετά παρατηρείται η συμπεριφορά Χιτζάζ σε ανοδικές κινήσεις.

Το Χιτζασκιάρ διαφοροποιείται εμφανώς από το Χιτζάζ και το Χουμαγιούν στο ότι, αντί για ένα, περιέχει δύο τετράχορδα Χιτζάζ και η δομή που προκύπτει είναι Η-ΤΡ-Η-Τ-Η-ΤΡ-Η, επομένως η κλίμακα που θα προέκυπτε από ρε είναι

ρε-μιb-φα#-σολ-λα-σιb-ντο#-ρε

(όπως, για παράδειγμα, στην άτακτη του Βαμβακάρη).

Η μουσική έκταση όλων των τρόπων κατά την κλασσική ανατολική αντίληψη δεν είναι μία οκτάβα όπως τους παρουσιάζομε εδώ, αλλά δύο οκτάβες και μία μεγάλη δευτέρα. Δεν είναι υποχρεωτικό όμως να επαναλαμβάνονται οι ίδιες νότες και στις δύο οκτάβες, γιατί τα υποκείμενα και υπερκείμενα της κεντρικής οκτάβας τετράχορδα μπορεί να είναι διαφορετικού γένους και δομής.

Ντο – Ρεb – Μι – Φα – Σολ – Λαb – Σιb – Ντο

ρε – μιb – φα# – σολ – λα – σιb – ντο – ρε

μι – φα – σολ# – λα – σι – ντο – ρε – μι

φα – σολb – λα – σιb – ντο – ρεb – μιb – φα

σολ – λαb – σι – ντο – ρε – μιb – φα – σολ

λα – σιb – ντο# – ρε – μι – φα – σολ – λα

σι – ντο – ρε# – μι – φα# – σολ – λα – σι

Παρουσίαση ακόρντων σε μπουζούκι

Παρουσίαση του δρόμου Χιτζάζ σε πεντάγραμμο

Παρουσίαση του δρόμου Χιτζάζ απο τον Χρήστο Νικολόπουλο

Παρουσίαση του δρόμου Χιτζάζ

Παρουσίαση του δρόμου Χιτζάζ σε τέσσερις θέσεις

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου – Kato ap’ to poukamiso mou

Γυναικειος Ντο+ , Αντρικός Φα+

Η λέξη τονικότητα έχει τις έννοιες του: ‘’ τόνου μιας κλίμακας’’ του ‘’ τονικού μουσικού συστήματος’’ και πως ένα μουσικό κομμάτι περιφέρεται γύρω από το τονικό κέντρο.

Τονικότητα

Στη μουσική ως τονικότητα ορίζεται η οργάνωση της μελωδίας γύρω από ένα τονικό κέντρο. Στην περίπτωση μας, όταν αναφερόμαστε για τονικότητα, θα αναφερόμαστε είτε στην κλίμακα στην οποία είναι χτισμένη η μελωδία είτε στην τονικότητα (ή όπως και αρκετοί, ακόμα και το παραπάνω on line λεξικό -λανθασμένα!! στο κλειδί ) ενός μουσικού οργάνου.

Ένα μουσικό κομμάτι γραμμένο σε τονικότητα ματζόρε βασίζεται στην κλίμακα ματζόρε και ένα μουσικό κομμάτι γραμμένο σε τονικότητα μινόρε βασίζεται στην κλίμακα μινόρε.